Oost west, thuis b(r)est

Na twee weken vakantie in de Alpen met Emma en haar ouders ben ik dinsdag weer in het platte land gearriveerd. De reis was niet enkel een terugkomen van vakantie, maar ook een verhuizing en een proces van afscheid.
Onderweg werd de aarde steeds platter en platter en de lucht steeds bewolkter en bewolkter. De Nederlandse lucht is een bijzondere lucht! De kleuren en de vormen van de wolken en de tinten van het blauw hebben iets wat ik lang niet heb gezien en wat me pas opviel toen ik de lucht hier bekeek. Sowieso lijkt alles nieuw te zijn en mooi en fris. Alle kleuren zijn feller, alle bloemen zijn mooier dan ik me kan herinneren.

De eerste sloten die ik zag, met zwanen erin en koeien ernaast, waren als schilderijen voor mijn ogen! Normaal fiets je er hard langs, maar als je het na een lange tijd weer kan aanschouwen zie je pas de schoonheid in de alledaagse Nederlandse landschappen.

Verder is het erg fijn om iedereen weer eens te knuffelen, te zien en te spreken. Ik heb nog lang niet iedereen gehad, dus ook nog wat om naar uit te zien!

Morgen moet ik alweer beginnen met werken en mijn vakantiestemming zal dan wel steeds minder en minder worden, al spookt de vraag waar ik nou echt thuis hoor wel eens door m'n hoofd. Ik moet zeggen dat mijn eigen bed hier toch wel het lekkerst slaapt, maar ergens in mijn hoofd zal er altijd wel een heimwee naar Frankrijk blijven.