Het leven als student

Er is niets nieuws onder de zon. Het is dezelfde zon als in Nederland die hier op en onder gaat. (Al gaat hij wel later onder dan in Nederland.)
Ook op de universiteit geldt dit. Docenten kunnen aardig of vervelend zijn. College kan interessant of saai zijn. Medestudenten kunnen gezellig of raar zijn.

Ik heb één vak, Geschiedenis van Bretagne, dat gegeven wordt door een typische geschiedenisleraar; lichtbruine broek, overhemd met ruitjes en korte mouwen en een vest, een vest dat hij altijd halverwege het college uittrekt, een kalend hoofd en een klein fijn brilletje op z'n neus. Z'n grapjes zijn te flauw, maar ik zie dat hij z'n best doet z'n vak leuk te maken, zoals alle geschiedenisleraren.. Het enige probleem is dat z'n Frans te snel is! En omdat hij is wie hij is, ben ik enigszins bang om op hem af te stappen en iets te vragen. Het nadeel hier is namelijk: boeken, papieren, powerpoints, internet, dat is allemaal te modern. Gewoon een docent die dicteert en studenten die schrijven, zoals het hoort.

Ook kan niet elke docent er even goed mee omgaan dat er ook echte beginners zijn die Bretons komen leren. We zijn met z'n drieën, de rest spreekt het al min of meer. Gelukkig was één van de bewuste docenten wel zo lief om ons drie te beloven een woordenlijstje te mogen gebruiken bij het tentamen, wanneer we een literaire tekst van het Bretons naar goed mooi literair Frans moeten vertalen! Opluchting was dan ook niet van de lucht.

Onze leukste docent is gelukkig ook degene die we het vaakst hebben! Van hem leren we echt Bretons spreken en wat grammatica, maar dan gelijk in de praktijk. Hij legt me ook graag de geheimen van het Franse leven uit (want, zoals hij zei, Bretonners zijn toch ook wel een beetje Frans). Vertelt me over het eten van slakken, orgaanvlees of eend. Lacht als ik hem vertel over hagelslag, fatsoenlijke melk of over het feit dat Amsterdam minder leuk is dan Rotterdam. Hij wil weten hoe je 'au revoir' in het Nederlands zegt en heeft me al drie keer gevraagd om 'Spijkenisse' op het bord te schrijven, want o, wat is dat een grappige naam! 'Spiesjkenies'? 'Speekenis'? Nee, gewoon Spijkenisse!

Over enkele weken beginnen de eerste tentamens al. Ik heb dus nog maar even om te genieten van dit alles, voor het echte leren begint.
Nouja, daarna gelukkig nog een heel semester met genoeg weken, met genoeg colleges met slechte grappen en met leuke docenten.